Sa udyok ng kanyang anak na si Paolo, pinanood ng manunulat ang pelikulang “Quezon,” ang ikatlong bahagi ng Bayaniverse Trilogy ng TBA Studios matapos ang “Heneral Luna” at “Goyo.” Bagama’t kaunti lang ang alam niya tungkol kay Manuel L. Quezon, labis niyang hinangaan ang makataong desisyong buksan ng dating pangulo ang Pilipinas sa mga Jewish refugees noong dekada ’30 — isang kabayanihang nagpapatunay sa malasakit ng mga Pilipino. Ibinahagi pa ng kanyang kaibigang si Suzette Hahn-Lopez na kabilang sa mga nailigtas noon ang kanyang pamilya, na ngayon ay kinikilala bilang tagapagtatag ng Hahn-Manila.
Pinukaw ng pelikula ang interes at diskusyon, lalo na matapos batikusin ng apo ni Quezon, si Ricky Avanceña, ang direktor na si Jerrold Tarog dahil umano sa “pagpapasama” sa imahe ng dating pangulo. Gayunman, positibong tinanggap ng manunulat ang pelikula, lalo na ang pambihirang pagganap ni Jericho Rosales bilang Quezon — matalino, emosyonal, at kapani-paniwala. Ayon kay Leo Katigbak, mahusay ang direksyon, ritmo, at produksiyon ng pelikula, habang si Ronald Arguelles naman ay pumuri sa masusing pagkakagawa at sa tapang nitong ipakita ang pangulong puno ng ambisyon, diskarte, at mga kahinaan.
Sa kabuuan, itinuturing ang “Quezon” bilang isang makabuluhang pelikula na hindi lang naglilibang kundi nag-uudyok ng pagninilay. Ipinapakita nitong ang mga bayani ay hindi laging perpekto — sila ay mga taong nagkakamali rin, may kabutihan at kahinaan, ngunit patuloy na humuhubog sa kasaysayan ng bansa. Sa huli, “Quezon” ay isang paalala na sa likod ng dangal at karangalan ng ating mga pinuno, naroon pa rin ang pagiging tao.